Cake serveren na een uitvaart… Waar komt die gewoonte eigenlijk vandaan?
Er is veel over gezegd en nog veel meer over geschreven… die cake bij uitvaarten. Feit is dat de cake terrein verliest aan allerhande andere lekkernijen. En gebruiken staan nu eenmaal niet meer zo vast als vroeger.
Nu dan maar een kleine ode aan de cake.
Wakes
Vroeger was het heel gebruikelijk om bij een ziekbed en na een overlijden een wake te houden. Tijdens zo’n wake las men uit de Bijbel, haalde men herinneringen op en bood men elkaar troost. Er waren veel strakke regels en rituelen. Zo dekten mensen de spiegels in huis af en sloten ze alle gordijnen. Destijds lag er veel nadruk op het geloof, op boete doen, verdriet en rouw. Ook ‘vasten’ was een gebruikelijk ritueel.
Uitvaartperikelen
Er was dus weinig aandacht voor eten en drinken. Geen wonder dat in diverse oude geschriften, kerkboeken en de eerste versies van kranten regelmatig geschreven wordt over onwel geworden nabestaanden bij een gedolven graf. Bij bijna iedere uitvaart zakten er wel mensen in elkaar, die dan soms zelfs voorover in het nog lege graf vielen. Deze “zuigende kracht van het graf” bleek zo’n groot probleem te zijn dat kerkeraden en gemeentes hier speciale vergaderingen over hielden.
Pientere oplossing
Op een dag bedacht een voorganger: Wat als we familie en belangstellenden voor de uitvaart naast een kopje koffie een versnapering zouden aanbieden?. Belangrijk was dan dat er suiker, zout EN vet in moest zitten. Hij vroeg het aan zijn huishoudster en die bakte vervolgens een cake. Na de eerstvolgende uitvaartdienst probeerden ze het uit…..En wat bleek? Het probleem van flauwvallende naasten was opgelost!
Koffietafel
Wakes komen tegenwoordig steeds minder vaak voor. Inmiddels reizen mensen met behulp van auto, trein en vliegtuig, steeds verder om een uitvaart te bezoeken. Hierdoor is het aanbieden van de cake bij een afscheid verschoven naar ná de dienst of bijeenkomst. Nog steeds is het gebruikelijk om de gasten eten en drinken aan te bieden. We zien het als een “hartversterkertje” of als opkikkertje om de thuisreis weer te aanvaarden. Bovendien is het een mooie gelegenheid om nog even na te praten en herinneringen op te halen aan de dierbare overledene.
En nu dan
De cake is nog steeds in beeld. Veel mensen vinden dat het erbij hoort. Heel veel, bijna alles is mogelijk bij de koffietafel of borrel. Maar toch, als er geen plakje cake is, zouden veel mensen het missen. Wie toch wat anders wil, kan volop variëren. Van een lunch met champagne tot een borrel met miniquiches en van een Surinaamse broodjestafel tot bijvoorbeeld tapas. Ook al vinden sommige mensen de cake maar suf en ouderwets en roept het veel verschillende reacties op, voor mij heeft cake door haar ‘goede zorgen’ altijd een bijzonder plekje in mijn hart.
